Wzrost zainteresowania węglem – nowa szansa dla węgla

W gospodarczych periodykach ukazują się artykuły, opinie i analizy wskazujące na powrót zainteresowania się węglem, jako nośnikiem energii. Węgiel jest najczęściej wykorzystywanym nośnikiem energii w świecie i tendencja ta nie za szybko się zmieni. W porównaniu do odnawialnych źródeł energii i gazu ziemnego, węgiel jest o wiele korzystniejszy. Na poniższym wykresie przedstawiono zróżnicowanie cen węgla i gazu ziemnego w poszczególnych regionach świata (Źródło: NZZ-Infografik). Jedynie ceny gazu w stosunku do węgla (w USD/MWh) są niższe w USA, zaś w innych rejonach świata ceny węgla są o wiele niższe od gazu ziemnego. W porównaniu do gazu ziemnego, czy też gazu z łupków, produkcja energii elektrycznej na bazie węgla jest o wiele tańsza.

Często w mediach ukazują się negatywne artykuły i wyrażane są złośliwe głosy w stosunku do węgla. Obciąża się go winą, m.in. za zmiany klimatu, itp. W związku z tym trudno jest pozyskać środki na inwestycje w zakresie nowych elektrowni węglowych i kopalń węgla, gdyż banki są bardziej wstrzemięźliwe w wspieraniu takowych przedsięwzięć.

Wiele koncernów górniczych sprzedało swoje zasoby węgla, gdyż nie widzi za bardzo przyszłości w tej branży.

Jednakże w ostatnich tygodniach wyraźnie widać wzrost cen węgla energetycznego. W styczniu br. 1 tona węgla australijskiego oscylowała poniżej 50 USD. Obecnie 1 t kosztuje już 60 USD. Przyczyną tego jest wzrost zapotrzebowania na węgiel przez energetykę chińską. Otóż Chiny zredukowały wydobycie węgla (zawiesiły też wydobycie w dni wolne od pracy), aby poprawić, m.in. cenę węgla na rynku wewnętrznym, ochronę klimatu, itp. Dla zapewnienia zapotrzebowania (wypełnienia powstałej luki braku węgla) Chiny muszą, więc w większym stopniu zdać się na import tego paliwa. Przyczyniło się to do natychmiastowego wzrostu cen na światowym rynku węgla. Warto dodać, że ponad połowa węgla energetycznego spalana jest w chińskich elektrowniach zawodowych. Pozostałą część wykorzystują firmy z różnych sektorów gospodarczych. Są to szczególnie cementownie, huty oraz przemysł chemiczny.

Również węgiel koksowy jest w coraz większym stopniu importowany przez Chiny – dla przemysłu metalurgicznego.

Światowe zasoby węgla koksowego są o wiele mniejsze, aniżeli węgla energetycznego. Natomiast Australia wydobywa 2/3 światowego wydobycia węgla koksowego, a pozostała część pochodzi, m.in. z USA, Kanady, Rosji, itp.

Odejście od węgla „z dnia na dzień” jest niemożliwe. W USA węgiel zwany jest „King Coal”, ponieważ koncerny górnicze, które go wydobywają, lobbują go, a przy tym posiadają w kraju duży wpływ polityczny.

Globalnie węgiel pokrywa 30% światowego zapotrzebowania na energię, ponad 40% światowej produkcji energii elektrycznej wytwarzana jest w elektrowniach węglowych. Nawet, jeśli rozbudowane zostaną alternatywne źródła energii, to nie znaczy, że będzie się mniej spalało węgla. Przykładowo w Chinach, posiadane moce wydobywcze, tylko częściowo pokrywają krajowe zapotrzebowanie na węgiel. Również Japonia, po katastrofie w Fukushimie, w ograniczonym stopniu wykorzystuje energetykę jądrową, a więc zdana jest na import węgla.

Jeśli utrzyma się wysoki światowe zapotrzebowanie na węgiel, świat nie odejdzie tak szybko od węgla. Jego zasoby – przy obecnym poziomie wykorzystania – wystarczą jeszcze, na ponad 110 lat. Natomiast po intensyfikacji prac poszukiwawczych, zasoby ulegną znacznemu powiększeniu.

W najbliższych 10 latach spadkowi ulegnie nadprodukcja węgla. Bez nowych projektów w uruchomienie zdolności wydobywczych, ceny węgla znacząco wzrosną, a węgiel odzyska ponownie swoją „utraconą pozycję”. Kraje rozwijające się i przyśpieszonego rozwoju stawiają na rozwój energetyki węglowej.

Źródło: BP; Neue Zurcher Zeitung; August 2016r.

Oprac.: Bronisław Jaworski

Tweet