W tym roku obchodzić będziemy 99. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości. Jednocześnie będą to dopiero 32. uroczystości państwowe obchodzone 11 listopada.

W II Rzeczpospolitej odbyły się tylko dwa razy, bo ustanowienie święta nastąpiło dopiero 23 kwietnia 1937 roku. Później była hitlerowska okupacja, a następnie rządy narzuconych nam zwolenników sowieckiego reżimu. W roku 1944 dzień niepodległości 11 listopada 1918 roku obchodzono w zupełnie innych warunkach. Świętowano zarówno na terenach wyzwolonych, jak i w stolicy ZSRR. W ten sposób komuniści chcieli podkreślić rzekomą kontynuację władzy politycznej i tradycji walk o niepodległość. Centralne obchody odbyły się, rzecz jasna, w Lublinie, gdzie ulokowały się władze komunistyczne – Krajowa Rada Narodowa i Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego. Jednak już rok później ustawą Krajowej Rady Narodowej z 22 lipca 1945 roku oficjalnie święto zniesiono. Dopiero ustawą z 15 lutego 1989 roku przywrócono je pod nazwą „Narodowe Święto Niepodległości”.

11 listopada to oczywiście data umowna, bo odzyskanie niepodległości było długim procesem a nie rozbłyskiem jednego dnia. Zazwyczaj z tej okazji wszyscy piszą o Józefie Piłsudskim, naczelniku państwa i nieoficjalnym twórcy naszej niepodległości. Pomimo wielkich zasług Piłsudskiego, trzeba wyraźnie powiedzieć, że kreatorów powrotu Polski na mapę Europy było więcej.

Więcej w zakładce "Historia".

Tweet